plan muzeum godziny otwarcia cennik dla grup zorganizowanych kontakt
english language
Szklana góra (1978)
Szklana góra (1978)

Struktury (1984)
Struktury (1984)

Przeplot (2003)
Przeplot (2003)

Kryształy (2005)
Kryształy (2005)

Kartoteka (1988)
Kartoteka (1988)

Jestem stad (2002)
Jestem stad (2002)

Drolerie (2005)
Drolerie (2005)

"Tkanina Barbary Czerniejewskiej"

Wystawa czynna od 20 czerwca do 20 sierpnia 2006 r.

Barbara Czerniejewska studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Łodzi (pracownia malarstwa prof.Jerzego Nowosielskiego, pracownia tkaniny prof.Teresy Tyszkiewicz, pracownia kompozycji prof.Stanisława Fijałkowskiego). Dyplom uzyskała w 1964 roku. Po studiach pracowała jako projektantka tkanin dla przemysłu bawełnianego, lniarskiego i Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego "Cepelia". Wykonywała także samodzielnie odzież unikatową, zajmowała się aranżacją wystaw tkanin oraz malowała i realizowała tkaninę unikatową. Od 1969 roku brała udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Miała szereg wystaw indywidualnych. Swoje prace z tkaniny unikatowej prezentowała na Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi ( 1972r, 1975r, 1978r ). W marcu 2006 roku została odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis". Prace artystki znajdują się w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa, Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego w Kamiennej Górze, Muzeum Okręgowego w Toruniu, w Muzeum Okręgowym we Fromborku, Żeglugi Morskiej w Szczecinie, Coopeximu w Warszawie, w Ambasadzie Polskiej w Waszyngtonie, Domu Włókniarza w Łodzi. Wiele tkanin i obrazów artystki znajduje się w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą ( USA, Francji, Włoszech, Japonii, Niemczech, Danii i Norwegii). Obecna wystawa jest retrospektywną prezentacją trzydziestoletniego dorobku twórczego artystki. Ukaże około 60 obiektów i tkanin unikatowych.
Inspiracje artystka czerpie z najbliższego otoczenia. Jest też wrażliwa na sygnały wydarzeń o większej skali. Swoje odczucia przekazuje za pomocą znaków plastycznych aby wyrazić to co jest niewyrażalne, coś co nie można zaobserwować, przekazać prawdę o świecie współczesnym. Często używa metafory, a czasem odległego podobieństwa. Unika jednak anegdoty i nie chce opowiadać. Główny nacisk kładzie na formę, która zawiera znaczenie , znakomicie wyraża stany psychiczne, nadaje porządek i zawiera treść. W ocenie artystki porządek to piękno. Stosuje także reliefy, dzięki którym uzyskuje nowe efekty plastyczne. Lubi również małą formę - miniaturę tkacką. powrót do góry