Kosmiczne impresje
Wystawa w Domu Papiernika
Nazywam się Irena Pawlak. Urodziłam się w 1955 r. w Łodzi.
W roku 1984 ukończyłam studia na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej.
Malarstwo to moja pasja, której z racji zawodowych obowiązków mogłam poświęcić się intensywnie dopiero od 2008 roku. W tworzeniu prezentowanego cyklu prac, wielką dla mnie inspiracją były najnowsze odkrycia kosmosu, ukazujące zjawiskowe kolory i kształty mgławic, galaktyk, wybuchy supernowych. Niektóre mgławice zachwycają podobieństwem do komórek roślinnych lub zwierzęcych oglądanych w dużym powiększeniu albo przypominają obrazy USG z wnętrzna nas samych. Dzięki teleskopom i mikroskopom obserwujemy nieznaczne wycinki obydwu tych światów. Kosmiczne misterium wewnątrz i na zewnątrz nas.
W obrazach łączę różne skale: kosmos – człowiek - tkanka – gen - pędzący elektron - wirująca struna.
Gwiazdy układają się w kosmiczne znaki zakodowane w DNA- nośniku najbardziej złożonych struktur organicznych. Moje malarstwo jest pulsujące, barwne wibrujące plamki poruszają się w rytmie kosmicznej muzyki, tak jak we Wszechświecie materia - pozostają w ciągłym ruchu.
Mam nadzieję, że prezentowane prace poruszą wyobraźnię odbiorcy i wywołają emocje pozwalające na swobodne interpretowanie ich treści. Uznałabym to za najistotniejszą wartość moich obrazów.
Irena Pawlak
www.renaeco.com
renaeco@gmail.com
Malarstwo Ireny Pawlak zrodziło się z fascynacji tajemnicą rozpiętą między wizualnym wyobrażeniem kosmosu a jego filozoficznymi i symbolicznymi odniesieniami, miedzy mgławicami i tym co odkrywają nieskończenie małe atomowe krajobrazy. Wyrafinowana intuicja pozwoliła artystce powołać świat wypełniony wewnętrzną harmonią, w którym Ona i On poruszają się w rytmie kosmicznej muzyki, wplecieni w odwieczny porządek wszechświata. Pełne fantazji wizje, wcielają się w strukturę obrazu, dzięki sile inwencji technicznej. Środki, którymi się posługuje, jej specyficzny warsztat, doskonalił się i dojrzewał, wraz z kreowaną opowieścią. Cząstki malarskiej materii sugerują swój kosmiczny rodowód. Kolor i swoisty gatunek światła współtworzy atmosferę nieskończonej przestrzeni, w której muzyka przenika się z poezją, gdzie dziać się mogą rzeczy niezwykłe i realizować twórcze marzenia. Po obejrzeniu wystawy pozostaje przekonanie, że spotkaliśmy się z bardzo osobistą i oryginalną propozycją.
Ryszard Hunger